اثر نانو ذرات اکسید روی در بهبود خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و اجزای عملکرد سویا (Glycine max L.) رقم ویلیامز تحت تنش شوری

ارزیابی اثر نانواکسید روی بر خصوصیات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و اجزای عملکرد سویا در شرایط شور طی آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1396 بررسی شد. فاکتور اول چهار سطح شوری آب آبیاری (صفر، 4، 5/6 و 9 دسی­زیمنس بر متر) و فاکتور دوم سه سطح نانو اکسید روی (ZnO) (صفر، 200 و 400 ppm) بودند. نتایج نشان داد ارتفاع بوته، تعداد برگ، وزن خشک بوته، در شوری 5/6 و 9 دسی زیمنس بر متر و اعمال غلظت ppm200 نانو اکسید روی نسبت به سطح صفر و ppm 400 آن مقدار بیشتری داشت. بیشترین هدایت روزنه­ای (µMH2Om-2S-1 2/11)، محتوای نسبی آب برگ (6/83 درصد) و بیشترین شاخص پایداری غشاء (7/80 درصد) از اعمال تیمار ppm 200 نانو اکسید روی در سطح تنش 4 دسی زیمنس بر متر به­دست آمد. استفاده از اسپری برگی ppm 200 نانواکسید روی در تمام سطوح تنش شاخص اسپد بیشتر از سایر سطوح صفر و ppm 400 نانو اکسید روی داشت. حداکثر تعداد دانه در بوته (4/11) و وزن دانه در بوته (24/2 گرم) نیز از محلول­پاشی غلظت ppm 200 نانو اکسید روی و در شوری 4 دسی زیمنس بر متر حاصل شد. در تمامی سطوح تنش مقادیر صفات مورد بررسی از سطح صفر نانو اکسید روی به سطح ppm 200 افزایش یافت و با افزایش غلظت نانو اکسید روی به ppm 400 به علت ایجاد اثر سمی صفات مورد آزمایش کاهش یافت. به­طورکلی، نتایج نشان داد که استفاده از غلظت ppm 200 نانو اکسید روی به صورت محلول­پاشی سبب بهبود رشد سویا در شوری 9 و 6 دسی زیمنس بر متر گردید.